schoolkeuze

Als kind ben ik meerdere keren met mijn ouders en mijn broertje op vakantie geweest naar Amerika. De eerste keer was toen ik elf was, we huurden een mini-van en we deden een East Coast road trip, langs steden als New York, Washington, Philadelphia en Baltimore. Drie jaar later maakten we weer een road trip, nu aan de west coast, langs steden als San Francisco, Los Angeles en Las Vegas. Tijdens deze vakanties keek ik mijn ogen uit naar de grote steden en mooie landschappen, maar er was nog iets anders wat mijn aandacht greep. 

Amerika ademde sport. Er zijn meerdere Tv-kanalen die de hele dag sport uitzenden, overal hangen billboards met sporters, en als mensen erachter kwamen dat ik basketbalde vroegen ze er vaak geïnteresseerd naar. In Las Vegas zijn we naar een ‘scrimmage’ van team USA gegaan, ze speelden daar een onderling partijtje tegen elkaar. In het stadion van het collegeteam UNLV (University of Nevada, Las Vegas) zag ik spelers als LeBron James, Kobe Bryant en Dwight Howard van dichtbij. Na deze wedstrijd besloot ik voor mezelf dat ik in Amerika college basketball wilde spelen.

Aan het einde van mijn derde seizoen bij Noordkop benaderden mijn ouders en ik Jan Lugtenburg met de vraag of hij mij misschien kon helpen met het vinden van scholen in Amerika. Ik had gehoord dat hij, als spelersmakelaar, veel contacten heeft in de wereld van college basketball. Hij besloot dat hij me wel kon, en wilde helpen. Tijdens mijn laatste seizoen bij Noordkop maakte m’n vader vaak highlight filmpjes van wedstrijden, die we dan aan Jan gaven, zodat hij die door kon sturen naar coaches in Amerika. Het begon met een grote lijst van ongeveer 25 scholen waarvan hij dacht dat ik daar zou kunnen spelen. Week na week vielen er een paar af en werden andere scholen steeds meer geïnteresseerd. Zo rond januari 2011 kwam het proces in een stroomversnelling. 

Coaches begonnen te e-mailen en te bellen, gingen me vragen stellen en zaken uitleggen met betrekking tot hun school, het team en waarom ik erbij zou passen. Rond die tijd heb ik ook de SAT-test moeten doen. Deze toets duurt zo’n vier uur en elke student die naar een Amerikaans college wil (Amerikanen en buitenlanders) moeten deze toets maken. Er zijn vier onderdelen waar je op beoordeeld wordt; Engels, wiskunde, lezen en ‘science’ (wetenschap). Elke universiteit heeft zijn eigen toelatingsnormen gebaseerd op de uitslagen van deze SAT-test.

Uiteindelijk waren er drie scholen die me een volledige beurs (full scholarship) aanboden om te komen studeren en basketballen op hun school. UC-Irvine in California, University of Tulsa in Oklahoma, en Canisius College in Buffalo, New York. In april 2011 ben ik samen met mijn moeder naar Amerika vertrokken om UC-Irvine en Canisius College te bezoeken voor m’n zogenaamde ‘official visit’. Tijdens deze visit word je 48 uur lang rondgeleid door de coaching staff en krijg je alles te zien: de sporthal, de school zelf, waar je komt te wonen, waar je kunt eten etc. De twee scholen die ik bezocht waren onwijs verschillend. UC-Irvine is één van de grootste universiteiten van het land in het warme California, het Canisius College is een kleine ‘private school’ in het koude Buffalo, New York. 

Toen mijn moeder en ik aankwamen in Buffalo na onze visit in California, begon het net flink te sneeuwen. De coaches dachten dat ik, na het zien van de stranden van California, nooit meer voor het sneeuwende Buffalo zou kiezen, maar niets was minder waar. Alhoewel de campus en de omgeving van UC-Irvine schitterend was, had ik een beter gevoel bij de kleine Canisius campus. Al snel na terugkeer in Nederland besloot ik te tekenen bij Canisius College.
Uiteraard weet ik niet hoe het had gelopen als ik bij UC-Irvine of Tulsa had getekend, maar ik ben achteraf gezien ontzettend blij met mijn keuze voor Canisius. Ik heb daar vijf jaar doorgebracht, een bachelors én masters diploma gehaald, vrienden voor het leven gemaakt en veel mooie herinneringen opgedaan.

Één van deze mooie herinneringen is mijn derde wedstrijd voor Canisius. In Las Vegas, tegen UNLV. Op het veld waar ik als 14-jarige LeBron James en Kobe Bryant had zien spelen, waar ik besloot dat ik college basketball wilde spelen….
 
Tot volgende week!

onderdeel van